25 januari: zeedag

Danscursus: Rumba meets Cha-Cha-Cha...

Vandaag in de middag zijn we Kaap Agulhas gepasseerd. Het meest zuidelijke punt van Zuid-Afrika.

Rond 19:30 passeerde we de bekende Kaap de Goede Hoop, waar de kapitein het schip nog een rondje om de as heeft laten draaien, zodat iedereen een goed zicht had.

26 januari: Kaapstad

's Ochtends lagen we al in Kaapstad en konden de Tafelberg zien alsof we aan de voet ervan waren.

Dat is nog eens een uitzicht bij het ontbijt.

We hadden vandaag een zgn. private tour. Onze gids/chauffeur Werner (Nederlandse voorouders) heeft ons het gehele schiereiland ten zuiden van Kaapstad laten zien. We zijn onderweg op de mooiste plekken gestopt voor foto's.

Onderweg zagen we de beroemde Tafelberg en Lionshead bergtop voorbij komen.

De eerste stop was de houtbaai met een mooi uitzicht over de oceaan, de Karbonkel berg en de Sentinal Mountain.

Omdat we maar met zijn tweeën in de auto zaten hebben we met Werner de meest uiteenlopende dingen kunnen bespreken van geschiedenis, apartheid, wereldpolitiek tot aan lachen over 'Nederlands' versus 'Suid-Afrikaans'.

Zo kwam ook de uitspraak van Nelson Mandela ter sprake. Ubuntu:

Wat zo veel betekend als 'doe tot andere, wat je wil dat andere tot jou doen'.

Voor de computernerds onder jullie...

Ubuntu, ring any bells? 🤓

Daarna reden we door het stadje 'fish hoek' waar we White sand beach zagen. Het zand was daar echt spier wit. Geweldig!

Hierna zijn we doorgereden naar het Table Mountain National Park, wat de gehele onderzijde van het schiereiland beslaat.

Eerst nam Werner ons mee naar een lief klein museumpje, 'Buffelsfontein Visitor Centre', waar we info kregen over de herkomst van de mensheid en de migratie over de gehele wereld. Dit is echt zo'n pareltje, waar je normaal aan voorbij zou rijden. Pluspunten voor onze Werner.

Toen naar Kaap de goede hoop, meest zuidwestelijk punt van Afrika.

Natuurlijk hebben we dit moment goed op ons laten inwerken. Terwijl we foto's maakte van de watervogels op de rotsen net voor de kust zag Sylvia op de rotspartij zo'n 50 meter daarachter ook in eens beweging. Dat bleek een hele groep zeeleeuwen te zijn.

Zo zat de hele dag vol met positieve verrassingen.

Daarna zijn we doorgereden naar 'Cape Point'.

Van daar zijn we een flinke klim omhoog gewandeld naar de vuurtoren, uit 1860. 238m boven zeeniveau. Het uitzicht, met zo'n mooi zonnig weer, was het helemaal waard.

Omdat we het hadden gehaald hebben we boven in de shop een miniatuurtje gekocht van de vuurtoren. Toen we na ongeveer 10 minuten de shop uit liepen was in eens de oceaan weg! We zaten midden in de mist.

Weer beneden was er eigelijk letterlijk geen wolkje meer aan de lucht.

Dus weer een plusje voor onze gids, om eerst hierheen te gaan.hij zei, dat hier op de Kaap de 4 seizoenen op 1 dag kunnen vallen zo heb je de zon en zo zit je in de dichte mist.

We zijn via de oostkant van het schiereiland weer omhoog gereden. Het water hier heet 'Valse baai', omdat de nederlanders zo'n 300 jaar geleden, eerst dachten dat het 'Tafel baai' was.

Door naar Simon's town waar een kolonie Afrikaanse Pinguïns nesteld.

Deze zijn uit Antarctica afkomstig. Het beviel ze hier zo goed, dat ze zijn gebleven.

Er waren er miljoenen. Toen kwamen de orka's, die de witte haaien op aten en weg jaagden. Daardoor werden de zeeleeuwen niet meer aangevallen en vermeerderde zich. En die hebben de slechte gewoonte om pinguïns aan te vallen en hun vis af te pakken. Daarbij raken pinguïns vaak dodelijk gewond en sterven. 

Ook heeft een aantal rampen met schepen (en het verlies van de olie) er flink ingehakt. Verder moeten ze nog concureren met de industriële visserij.

Nu zijn er nog maar een paar duizend over. 

Maar men heeft hoop, dat door de beschermings programma's het aantal weer hoger wordt.

Los daarvan blijven ze te leuk en knuffelig om te zien.

En terwijl we nog foto's maakte zagen we dicht bij weer een dassie.

In Simon's town hebben we in een aardig restaurantje heerlijk gelunched. Sylvia heeft mosselen gegeten.

Tijdens de lunch zegt Werner, dat tie helemaal gek is van bitterballen. Dat was natuurlijk lachen.

Verderop in het stadje blijkt een restaurantje te zitten met, volgens hem, de beste bitterballen.

We spreken af om na de lunch daar te stoppen en met zijn drieën een bordje te nemen. Alleen lijkt het er op, dat heel Zuid-Afrika zin heeft in bitterballen. Er is niet te parkeren en het zit helemaal vol. Tja, dan maar wachten tot we weer thuis zijn ¯\_(ツ)_/¯

Via de mooie kustweg zijn we doorgereden naar de 'Kirstenbosch National Botanical Garden'. In deze botanische tuin zagen we weer een hoop bloemen en planten, die we nog nooit gezien hadden. Sylvia heeft weer een hoop foto's kunnen maken. Een van de 'attracties' is de tree canopy walkway. Dat is een loopbrug boven de boomtoppen. Hiervoor moest je wel eerst een heel eind stijl omhoog wandelen. Sylvia, die het toch al niet zo op hoogte heeft, vond het de klim niet waard. Dus die hebben we laten schieten.

I.v.m. een gepland concert was een deel van de tuin afgesloten, maar dat mocht de pret niet drukken.

Bij de ingang zagen we nog een overzicht van flora, die op dit moment in bloei staat. En daar zagen we de Protea Eximia X Susannae 'Sylvia'. Dat is natuurlijk een extra mooie plant 😉.

Na dit bezoek zijn we via de kust terug richting het schip gegaan met nog een korte foto-stop voor de 12 apostelen. Dit zijn 18 bergtoppen op rij. Maar omdat er niet zoveel apostelen waren in de bijbel hebben ze het destijds bij 12 gehouden 😀. De wind was hier zo sterk geworden, dat we er bijna schuin in konden hangen.

Terug op het schip zagen we de wolken als een tafelkleed over de Tafelberg glijden. Wat een zicht!!

 We zaten helemaal vol van alle indrukken van vandaag. 's Avonds nog een klein dansje en daarna uitgeput in slaap gevallen. Het was een geweldige dag.

Op het moment van schrijven (ma. 27 januari 11.30u) liggen we nog steeds in Kaapstad. Door de harde wind mogen we niet vertrekken (dat moet je trouwens ook niet willen).

We weten niet hoe dit gaat 'lopen' met Walvisbaai.

Mocht dit toch nog gaan lukken, dan straks...

Op naar Walvisbaai in Namibië, 1.330 km