17 en 18 november zeedagen 

Dansles: beide dagen discofox.

Op de 17e begon de knie van Sylvia dik te worden en warm aan te voelen. Daarom de 18e toch maar even naar de arts aan boord gegaan. Die dacht dat het ontstoken was en heeft een antibiotica kuur gegeven. Ze moet ook haar knie de komende dagen niet te veel belasten. Dat betekend helaas ook even rustig aan met de danslessen. 

Op de 2e zeedag hebben we zowel een groep zeeleeuwen als walvissen gezien. Onze dag kon toen al niet meer stuk. (there she blows!!) 

19.30u nu hebben we ook echt het dieptepunt van onze reis bereikt. We zijn Ushuaia voorbij gevaren en hebben Kaap Hoorn gerond. Dit is het meest zuidelijk bewoonde eiland van de wereld.

Op dit eiland woont (vrijwillig) een sergeant van het chileense leger met zijn vrouw en 2 kinderen om de vuurtoren te bemannen. Hij heeft zich al voor zijn 3e jaar opgegeven. Er wordt lacherig gezegd, dat tie zijn schoonmoeder niet wil tegenkomen. Vanaf ons schip gaat een speedboot naar het eiland om fruit, kadootjes en lekkers voor de kids te brengen. Ook een vlag van Aida met de handtekeningen van veel bemanningsleden gaat mee. De kinderen kwamen al de trap af om alles in ontvangst te nemen. Ja daar dalen ze graag de 100+ treden voor af. 

19 November Ushuaia

Vandaag hadden we een excursie met de bus naar en door het 'Tierra del Fuego' nationaal park en van daar met een catamaran boot via het Beagle-kanaal weer terug naar de haven.

Beetje achtergrond info..

Tierra del Fuego, of terwijl Vuurland. De naam zou door de ontdekker Magelan aan dit gebied gegeven zijn, omdat hij vanaf zijn schip veel vuren zag. Dat waren de kampvuren van de indianen stammen, die daar woonde. 

Vuurland is pas vanaf 1991 een provincie. Daarvoor was het een bijna onbewoond natuurgebied. Wel was er een strafkolonie, waar nu Ushuaia is. Hier werden de zeer zware criminelen naartoe gestuurd om dwangarbeid te doen. Dit was met name hout kappen. Deze strafkolonie is door Juan Perón opgeheven. Ze zeggen dat zijn vrouw Evita dit had aangekaart, omdat de leefomstandigheden te extreem waren.

Vanaf ong. 2006 is Ushuaia echt toeristisch geworden. Bijna alle Arctische cruises vertrekken vanaf deze stad. Ushuaia is ook zo'n beetje de enige stad in dit gebied. 

Genoeg droge info. Hop met de bus op weg. We rijden door het natuurpark. Een bebost gebied met mooi uitzicht op de omliggende heuvels en bergen. Dit zijn de uitlopers (of het begin) van het Andes gebergte. We zijn gestopt bij een meer 'Lago Roca' hier zien we al verscheidene vogels, mooie bloemen en planten. In het meer zit met name forel. Volgens onze gids begint de zalm het over te nemen. Daarom worden door het park  visvergunningen uitgegeven om dit tegen te gaan. Daarna naar het infocentrum waar we nog wat te weten komen over het ontstaan van het gebied tijdens en aan het einde van de ijstijd (hier was een 1,5km dikke gletsjer) en info over de inheemse bevolking. 

Daarna bij het einde van de wereld op de catamaran gestapt voor de terugreis.

Onderweg hadden we nog een geweldig uitzicht op het omliggende gebergte. We zagen een grote verscheidenheid aan vogels. Op de kleine eilandjes lagen zeeleeuwen te luieren. En daar lag ook in eens een mannetjes zeeolifant tussen. Die hadden we nog niet gezien op onze excursie vanuit Puerto Madryn, dus  check!!

Morgen varen we door de fjorden via de gletsjers naar Punta Arenas. 572km, dus lekker op ons gemak.