20 november: fjorddag 

Vandaag zijn we via de Magellaan straat gevaren. Die doorgang door de verschillende fjorden is door Ferdinand Magellaan als 1e gevonden. Daarmee werd een vaarweg bereikbaar tussen de Atlantische en Pasific oceaan, die niet onder het gevaarlijke vuurland door hoefde. Daar waren al vele schepen vergaan. Onze kapitein heeft het schip stilgelegd bij de Garibaldi gletsjer en 's avonds bij de bekende Agostini gletsjer. Daar heeft hij zelfs een 360 graden draai gemaakt, zodat iedereen een mooi uitzicht had (en goede foto's kon maken).

Het weer was geweldig. Droog en weinig wind. Waardoor de tocht ook heel 'glad' verliep. 

In deze fjorden kregen we een goed idee, hoe het gebied aan het einde van de laatste ijstijd door de super grote gletsjers is uitgeslepen. 

21 november: Punta Arenas 

Het wordt hier uitgesproken als Puntarenas. Dus ze zijn hier qua taal net zo lui als wij Brabanders 😉

Ivm de knie van Sylvia hadden we onze excursie met een langere wandeling van ong. 1,5u, omgezet naar ééntje, die hetzelfde ging bekijken, maar dan zonder de wandeling. 

Met de bus door de stad, met mooi uitzicht, naar fort Bulnes en stop bij het infocentrum.

We hadden een kleine bus met maar 7 gasten en een Engelstalige gids (woehoe). Dus bijna een privé tour.

De gids heeft ons heel veel verteld over het gebied en natuurlijk het fort. 

Punta Arenas is de hoofdstad van chileens Pategonië met 130.000 inwoners.  In heel chileens Pategonië wonen overigens maar 160.000 mensen. De stad is pas in 1848 ontstaan. De huizen zijn met name van hout met tinnen golfplaat daken. Dit was, omdat er destijds niets anders voor handen was. Het is de meest multiculturele stad van Chili. Omdat de regering in de begin jaren veel immigratie heeft gepromoot. De Chilenen zagen het niet zitten om naar dit zuidelijke gebied te verhuizen. Er is ook een hele grote Kroatische gemeenschap. 

De economie bestaat in deze regio met name uit gaswinning en visserij.

Qua veeteelt zijn hier koeien en schapen. In 1873 zijn hier door de Engelese ong. 300 schapen naar toe gebracht om te grazen op de estancia's (boerderijen) in 1925 waren dat er al 3.000.000.

De poema's gedijen heel goed in deze regio, door deze hoeveelheden aan schapen en hun natuurlijke prooi, de guanaco's. Het is ook de enige jager in dit gebied. 

Paarden zijn er nu al zoveel, dat je er eentje zou kunnen ruilen voor een fles wijn en een pakje sigaretten. Hebben we toch maar niet gedaan, want hoe krijgen we die op het schip mee?

Ze zijn hier bijna een plaag. Soms moet de politie ze zelfs wegjagen van de pleinen in de stad. 

De temperatuur in dit sub-antarctisch gebied is tussen de  15 graden in de zomer en -15 in de winter. Dus heel gematigd. 

Veel landen hebben Pategonië en de fjorden in kaart gebracht en geprobeert te koloniseren. Dat laatste is niet gelukt en nu is het gewoon vanaf ong. 1883 van Chili (natuurlijk vanuit de ogen van onze Chileense gids is dat geen inpikken).

Één van de wetenschappers, die hier in zijn jonge jaren onderzoek deed, was Charles Darwin. 

De weg richting fort Bulnes is soms maar 10 meter van het water. Maar wel heel goed.

Het fort is in 1843 door Chilenen gesticht in 1943 is er in een exacte replica van nagebouwd.

Rondom het fort hebben we nog een stukje door de bebossing gelopen. Hier legde de gids ook nog e.e.a. uit over de vegetatie en het ontstaan van gebied. 

Daarna weer met de bus terug naar het schip. Al met al een rustige, maar mooie dag. 

Bij terugkomst aan boord zijn we terug gegaan naar de dokter, voor de knie van Sylvia. Want de antibiotica lijkt niets te doen. Hij heeft nu een trekzalf gegeven en over een paar dagen moet ze terug. Dan snijdt hij het open en haalt het weg. We gaan er van uit, dat het daarna over is. 

Nu op naar Puerto Montt, 1.903km